Λαός και Κολωνάκι.

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής

 

Όπως είδαν όλοι, οι συγκεντρώσεις που έγιναν στο Σύνταγμα και σε πολλές πλατείες της χώρας, είχαν πραγματικά ενθουσιώδη κάλυψη από τα κανάλια. Όλα τα δελτία ειδήσεων ήταν διαρκώς σε ζωντανή σύνδεση, ενώ όλες οι γνωστές αστικές εφημερίδες και τα σάιτ τους ασχολήθηκαν θετικά και με μεγάλη θέρμη με την κινητοποίηση "για μια ανάσα αξιοπρέπειας".
 

Αντίθετα το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ της 1ης Νοέμβρη που ήταν πολλές φορές μεγαλύτερο δεν είχε την τύχη να του αφιερώσουν ούτε λίγα δευτερόλεπτα, ενώ τα περισσότερα δελτία  δεν έδειξαν ούτε ένα πλάνο!

 

Ο λόγος ήταν ότι η "ανάσα αξιοπρέπειας" ήταν μια μαζική κινητοποίηση όπου συμμετείχαν "όλοι οι Έλληνες ενωμένοι", "όλοι οι Έλληνες μαζί". Ήταν πράγματι μια κινητοποίηση όπου συμμετείχαν άνθρωποι που δεν ήταν μόνο ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλων κομμάτων, πιθανόν όλων των άλλων κομμάτων.

 

Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι όταν έχουμε μαζί ανθρώπους που ψηφίζουν διαφορετικά κόμματα, πέρα από ταξικά χαρακτηριστικά, τότε τα ΜΜΕ μιλούν με χαρά και ενθουσιασμό γιαυτό το "μαζί".

 

Όταν όμως  έχουμε δεκάδες χιλιάδες λαού, δηλαδή καταπιεσμένων με μικρά εισοδήματα, οργανωμένων κάτω από τα πανό περισσότερων από 1000 σωματείων και μαζικών οργανώσεων του λαού άσχετα με το τι κόμμα ψηφίζουν (μιλάμε βέβαια για το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ της 1ης Νοέμβρη), τότε τα ΜΜΕ δε βλέπουν τίποτα. Η μάλλον αυτό που βλέπουν δεν τους αρέσει και το θάβουν.

Γιατί αυτό το πραγματικό και με ουσιαστικό νόημα "μαζί", όλων των εργαζόμενων ενάντια στους καταπιεστές τους το απεχθάνονται.
 

 Είναι φανερό ότι το σύστημα, που βέβαια εκφράζεται απόλυτα μέσω των ΜΜΕ, χαίρεται πάρα πολύ όταν βλέπει να διαδηλώνουν "όλοι οι Έλληνες μαζί", και μάλιστα υπέρ της κυβέρνησης που το διαχειρίζεται φυσικά με την άδεια και την αποδοχή του. 

 

Κι αυτό γιατί όταν βρίσκονται "όλοι οι Έλληνες μαζί", φτωχοί και πλούσιοι δηλαδή, τότε δεν μπορεί παρά οι φτωχοί, ο λαός, να μη ζητούν τίποτα εναντίον αυτών που τους καταπιέζουν και τους αρπάζουν τη ζωή, γιατί τότε δεν θα ήταν "όλοι οι Έλληνες μαζί" για μια "ανάσα αξιοπρέπειας".

'Ισα-ίσα που τότε οι φτωχοί όχι μόνο δε ζητούν κάτι από τους πλούσιους, αλλά τους δίνουν και την άδεια να συνεχίσουν να τους κλέβουν για το καλό της πατρίδας. Αυτή η "άδεια", η συναίνεση του λαού στη σφαγή του, ήταν και είναι για το σύστημα πάντα ένα πάρα πολύ σοβαρό ζητούμενο.

Όταν λοιπόν ο λαός βλέπει τα ΜΜΕ που είχαν όλα ζωντανές συνδέσεις με τις πλατείες να χαίρονται, τότε πρέπει να ξέρει ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα γιαυτόν. Κάτι δεν πάει καλά...

Μετά τα τόσα που έχει τραβήξει αυτός ο λαός καλό είναι να μη βιάζεται να πανηγυρίσει. Να μη δίνει λευκές επιταγές σε κανέναν. Να ρίχνει και καμιά ματιά για να δει ποιοι είναι αυτοί που είναι "μαζί" του. Καλό είναι να προσέχει τι χειροκροτεί, τι στηρίζει και σε τι βάζει την υπογραφή του.
 

Κι ας σκεφτεί κάποια στιγμή πως οι λύκοι, που τρέφονται με αίμα προβάτων, για να χειροκροτούν δίπλα τους μάλλον είναι αδύνατον να χειροκροτούν τη χειραφέτηση των προβάτων, δηλαδή την ίδια τους τη λιμοκτονία.

ΥΓ:  "Καλό της πατρίδας" για τον καπιταλισμό σε σοβαρή κρίση, "καλό της οικονομίας", σημαίνει την ικανοποιητική κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, την ανταγωνιστικότητά τους και την ισχυροποίησή τους για να μπορούν να αντέξουν τις θύελλες της κρίσης.

 

 Όποια πρόθεση κι αν έχει κανείς, η κερδοφορία των επιχειρήσεων είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει ψωμί και στο τραπέζι των φτωχών. Κάτι παραπάνω από ψωμί ή από ψίχουλα δεν μπορεί να υπάρξει για το λαό όταν το σύστημα τρίζει και είναι υποχρεωμένο να στηρίξει τον εαυτό του.

Τα αμύθητα κέρδη που έχουν συσσωρεύσει αυτές οι επιχειρήσεις μέχρι τώρα από τη λεηλασία της δουλειάς των εργαζόμενων, απλά ξεχνιούνται και δεν μπαίνουν στη συζήτηση, αλλά ζητούν από την αρχή νέα προνόμια για να επενδύσουν και να μπορούν να αντέξουν στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

 

Αυτή την "οικονομία μας", που μόνο δική μας δεν είναι,  ζητούν από το λαό να στηρίξει.
Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις όμως, είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, δεν είναι ούτε λαϊκές επιχειρήσεις (όπως θα ήταν στο σοσιαλισμό όπου αυτές θα ανήκαν στο λαό), ούτε φιλανθρωπικά ιδρύματα και επομένως δεν δουλεύουν για το κοινό καλό.

 

Αντίθετα όπως όλοι οι έστω και λίγο "αριστεροί" γνωρίζουν, οι επιχειρήσεις αυτές έχοντας σαν στόχο το κέρδος εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και ο πλούτος που αυτοί παράγουν ιδιοποιείται από τους καπιταλιστές.

Με αυτή την οικονομία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων λοιπόν, ο λαός όχι μόνο δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμπαραταχθεί όπως του ζητούν (φτωχοί και πλούσιοι "μαζί για το κοινό καλό"), αλλά πρέπει να βρεθεί δυναμικά απέναντί της και να την αντιμετωπίσει διεκδικώντας τη ζωή του και τον κλεμμένο του ιδρώτα.

Αυτός είναι ο εχθρός του και η αιτία της λεηλασίας της ζωής του.
Όσο γλυκά και ωραία λόγια κι αν μας λένε κυβέρνηση και ΜΜΕ, δεν έχουμε λαϊκή κυβέρνηση. Λαϊκή κυβέρνηση θα έχουμε μόνο όταν την εξουσία θα την έχει ο λαός και όχι οι καπιταλιστές.

 

Τόσο απλά.