ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥ: Σχετικά με την κατάσταση στο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ

Εδώ και αρκετό καιρό το ΝΤ Λέσβου της ΑΔΕΔΥ έχει οδηγηθεί σε έναν εκφυλισμένο τρόπο λειτουργίας μακριά από τις ανάγκες για οργάνωση και κινητοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων στο νησί. Ουσιαστικά όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται εκτός συνεδριάσεων και μέσω συνεννοήσεων ανάμεσα στον πρόεδρο (ΑΡΕΝ μέχρι πρότινος προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα στη ΛΑΕ) και στους εκπροσώπους της ΔΑΚΕ, της Αδέσμευτης Ενωτικής Κίνησης, των Παρεμβάσεων. Μετά, «διά το τυπικόν», συνήθως ζητείται η ψηφοφορία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ενώ σπανιότερα συγκαλούνται έκτακτες συνεδριάσεις με ειδοποίηση μιας ημέρας για να επικυρωθούν αυτά που ήδη έχουν αποφασιστεί.

Η έννοια της «συνεδρίασης με προγραμματισμό» (έτσι ώστε να εξετάζονται αναλυτικά τα ζητήματα και η κατάσταση που επικρατεί στις υπηρεσίες του νησιού μας) δεν υπάρχει καν για την πλειοψηφία της Εκτελεστικής Γραμματείας.

Όλα αυτά θα ήταν λογικό να αφήνουν αδιάφορους τους δημοσίους υπαλλήλους της Λέσβου, αφού το ΝΤ δεν παίζει κανέναν ουσιαστικό ρόλο εδώ και χρόνια στην οργάνωση των κινητοποιήσεων και όλοι είδαν στην πρόσφατη πανεργατική απεργία την πραγματική απήχησή του. Ωστόσο μερικά στοιχεία της απαράδεκτης αυτής κατάστασης προσφέρονται για συμπεράσματα κι αξίζει να προσεχθούν από τους εργαζόμενους.

Οι αποφάσεις που προωθούνται με αυτό τον εκφυλιστικό τρόπο στο ΝΤ της ΑΔΕΔΥ έχουν δύο πηγές που αλληλοσυμπληρώνονται. Από τη μια έχουμε τις αποφάσεις της πλειοψηφίας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ (που το προεδρείο μάλιστα ισχυρίζεται ότι πρέπει το ΝΤ να τις προσυπογράφει και να τις προωθεί στα τυφλά!). Από την άλλη το γνωστό «καπέλο» του λεγόμενου «Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων», δηλαδή τη «διαρκή σύνοδο» ντόπιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που παρά τις διαφορές τους εξακολουθούν να λειτουργούν από κοινού με προσχηματικές και πραξικοπηματικές ερμηνείες των αποφάσεων των συλλόγων που ελέγχουν. Πρόσφατα μάλιστα πρόσθεσαν και την «Εργατική Λέσχη» στους φορείς που …«συντονίζονται».

Πότε με την ΑΔΕΔΥ, πότε με τον «Συντονισμό» για προμετωπίδα, οι εν λόγω «ριζοσπαστικές» δυνάμεις έναν στόχο έχουν: να κρατούν τις αντιδράσεις των εργαζόμενων στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ υπό «ξένη σημαία», να καλλιεργούν και να ανακυκλώνουν τις αυταπάτες ότι με μια άλλη «έξυπνη», «αριστερή», «ριζοσπαστική» διαχείριση του καπιταλισμού μπορούν οι εργαζόμενοι να δουν άσπρη μέρα. Γι’ αυτό και οι «ριζοσπαστικές τους πρωτοβουλίες» συναντούσαν και συναντούν την κατανόηση ή και την αγαστή συνεργασία εκ μέρους των παλιών και νέων κυβερνητικών συνδικαλιστών (χτες της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ, σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του). Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός από τότε που οι ίδιες δυνάμεις καλούσαν σε διαδηλώσεις στήριξης της «ηρωικής διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης και σε διαδηλώσεις υπέρ του «όχι» με ομιλητή τον κ. Τσίπρα…

Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο σε αυτό το εκφυλιστικό σήριαλ, έβαλαν μπροστά πάλι τη φάμπρικα του «Συντονισμού» στη Λέσβο για να προκηρύξουν «κινητοποίηση για το προσφυγικό». Σε μια στιγμή που τα τραγικά αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των πολιτικών της ΕΕ που υπογράφει και υπηρετεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν αποκαλυφθεί πλήρως και οι απειλές για τους λαούς μεγαλώνουν, το κάλεσμά τους φροντίζει βεβαίως να περιλαμβάνει ηχηρές καταγγελίες και κορώνες «αντιρατσισμού» και «αντιιμπεριαλισμού». Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση έχουν την ίδια ακριβώς αξία με τις πρόσφατες «αντινατοϊκές» δηλώσεις του κ. Πάλλη και άλλων βουλευτών και τοπικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ: είναι ΚΑΛΠΙΚΕΣ!

Η κινητοποίηση αυτή (στην οποία μάλιστα πανελλαδικά παίζουν κεντρικό οργανωτικό ρόλο γνωστές δυνάμεις που λίγα χρόνια πριν καλλιεργούσαν αυταπάτες για την «αραβική άνοιξη» κι έδιναν άλλοθι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με τα γνωστά αποτελέσματα…) δεν δίνει αυθεντική διέξοδο στη λαϊκή κι εργατική αγανάκτηση για την προσφυγική τραγωδία που εκτυλίσσεται στη χώρα μας με ευθύνη του ιμπεριαλισμού. Αντικειμενικά είναι μια κινητοποίηση που θα χρησιμοποιηθεί ακριβώς όπως η κυβέρνηση και η ΕΕ χρησιμοποιούν  τόσον καιρό το αυθόρμητο κύμα λαϊκής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες: σαν άλλοθι της πολιτικής του εγκλωβισμού και της διαλογής ψυχών ανάλογα με τις ανάγκες των μονοπωλίων.

«Εσείς θα τους ταΐζετε, εμείς θα τους μαντρώνουμε» μας λένε ουσιαστικά τόσον καιρό. «Εσείς θα διαδηλώνετε κι εμείς θα υποδεχόμαστε το ΝΑΤΟ» μας λένε ουσιαστικά τώρα…

Αρκετά πια με τη «ριζοσπαστική» κωμωδία που στήνεται κάθε φορά για να δίνεται η ευκαιρία στους εκάστοτε κυβερνητικούς συνδικαλιστές ή παραγοντίσκους να το παίζουν όποτε τους βολεύει «εξεγερμένοι» και «διαφωνούντες» για να τυλίγουν ευκολότερα σε μια κόλλα χαρτί τους εργαζόμενους και να τους μετατρέπουν σε ψηφοφόρους! Αρκετά πια με όσους μας καλούν κάθε φορά και με άλλη σημαία ευκαιρίας σε «ενότητα» που την εννοούν ως διαπαραταξιακό κομπρεμί!

Για το κρίσιμο ζήτημα της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους μετανάστες και της αντιιμπεριαλιστικής αντιφασιστικής πάλης δεν χρειαζόμαστε κινητοποιήσεις που να «ξεπλένουν» από ευθύνες και να απονέμουν «άλλοθι αλληλεγγύης» στους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής που «διαπραγματεύονται ηρωικά», δηλαδή συνυπογράφουν κι ετοιμάζονται να εφαρμόσουν τις αντιδραστικές και απάνθρωπες αποφάσεις της ΕΕ. Και γι’ αυτό το ζήτημα -όπως και για την κρίσιμη μάχη που είναι σε εξέλιξη ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο-λαιμητόμο και ενάντια σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα- αυθεντική λαϊκή αντίδραση είναι αυτή που δεν τη βάζουν στο χέρι το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, αυτή που δεν μπορεί να γίνει αγωνιστική «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» κανενός.

Μία και μόνη είναι η πραγματικά αγωνιστική διέξοδος μπροστά στα τραγικά προβλήματα του καιρού μας κι αυτή αφορά όλους μας, εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, άνεργους, συνταξιούχους, τις γυναίκες και τους νέους:

• Να οργανώσουμε την πάλη μας για κάθε ζήτημα στοχεύοντας με σαφήνεια την πηγή των προβλημάτων.
• Να υιοθετήσουμε ξεκάθαρα αιτήματα με βάση τα ταξικά μας συμφέροντα, που να είναι χειραφετημένα από την αστική πολιτική και τις παραπλανητικές της «εναλλακτικές», περί καπιταλιστικής ανάπτυξης.
• Να απομονώσουμε όσους με τις πράξεις τους θέλουν να μας πείσουν ότι είναι «φυσιολογικό» να υπηρετούν «δύο αφεντάδες», ενώ στην πραγματικότητα υπηρετούν την υποταγή στα μονοπωλιακά συμφέροντα.
• Να οργανωθούμε, μακριά από «συνεννοήσεις κορυφής», με μαζικές διαδικασίες σε συνδικάτα και συλλόγους σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία που θα αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων και θα αντιπαλεύει τον ιμπεριαλισμό, δηλαδή τις αληθινές αιτίες της δυστυχίας των λαών. 

• Να ενισχύσουμε λοιπόν αυτό τον πραγματικά αγωνιστικό δρόμο και στις υπηρεσίες του Δημοσίου στη Λέσβο, αποκαλύπτοντας παντού την εκφυλιστική τακτική των δυνάμεων που υπηρετούν με διάφορους τρόπους τις πολιτικές του κεφαλαίου.
• Να οργανώσουμε παντού από τα κάτω την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες και την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
• Να ενισχύσουμε παντού το ΠΑΜΕ που παλεύει να συσπειρώσει τις ζωντανές ταξικές δυνάμεις σε κάθε εργασιακό χώρο.

Μυτιλήνη, 11-3-2016