ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ: Για άλλη μια φορά υπονομεύουν τους αγώνες.

Τη στιγμή που «βροχή» έρχονται νέα μέτρα για την Ασφάλιση (πρόσθετες μειώσεις, αλλαγές στα όρια ηλικίας), τη στιγμή που ανοίγει η βεντάλια για νέες επιβαρύνσεις στον ΕΝΦΙΑ, στα καύσιμα, στην κινητή τηλεφωνία, για αλλαγές στο αφορολόγητο, οι δυνάμεις που συγκροτούν την ηγεσία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ) επιβεβαιώνουν επάξια τον τίτλο του κυβερνητικού συνδικαλιστή, του «πρόθυμου και δημιουργικού συνομιλητή» της κυβέρνησης.

Η υποκρισία τους σπάει κόκαλα. Οι ίδιες δυνάμεις που ψήφισαν την πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία για τις 7 Απριλη, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην κουνηθεί φύλλο, να μη μετατραπεί η δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των συναδέλφων για τα συνεχή μέτρα που τσακίζουν τις ζωές, σε οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Δεν υλοποίησαν ούτε καν αυτά που οι ίδιες συμφώνησαν στο προηγούμενο ΔΣ της ΟΛΜΕ, να σταλεί δηλαδή ένα κάλεσμα προς τις ΕΛΜΕ για τη λήψη συγκεκριμένων οργανωτικών μέτρων για την επιτυχία της απεργίας (συνεδρίαση των ΔΣ, λήψη αποφάσεων, εξορμήσεις, συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις), πρόταση που κατατέθηκε από το ΠΑΜΕ.

Ενώ, σαν μην έφτανε αυτό, η τακτική συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 29/3 δεν έγινε ποτέ, με ευθύνη των παρατάξεων της ηγεσίας της Ομοσπονδίας. Φαίνεται ότι οι δυνάμεις αυτές προτιμούν να περιδιαβαίνουν τα ήρεμα σαλόνια του «κοινωνικού διαλόγου», παρά να συνεδριάζει το σωματείο για την οργάνωση της πάλης, για την ενημέρωση των συναδέλφων, για τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στην απεργία...

Από κοντά και οι δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, που παρά τις κορόνες τους για τις 48 απεργίες, δεν έχουν βγάλει μισή κουβέντα για τη διαλυτική αυτή κατάσταση και την ανάγκη στήριξης της απεργιακής κινητοποίησης.

Η κατάσταση αυτή μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί στους συναδέλφους. Είναι ανάγκη να βγουν συμπεράσματα, οι εργαζόμενοι να απεγκλωβιστούν από αυτές τις δυνάμεις που μόνο αδράνεια και τη λογική της αναποτελεσματικότητας καλλιεργούν, αφού ουσιαστικά αποδέχονται τη στρατηγική του συστήματος, τον πυρήνα που γεννά αυτή τη βάρβαρη πολιτική. Η μόνη απάντηση είναι η μαζική συμμετοχή στην απεργία, ο ενωτικός αγώνας όλων των εργαζομένων για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους!

πηγή: Ριζοσπάστης