Γράφει η Μαρίνα Καλλιγέρη.
Η πολιτική υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της εκπαίδευσης, οι στόχοι που υπηρετεί σήμερα η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, η δομή και το περιεχόμενο της οποίας καθορίζονται από τη σκοπιά των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, καθιστούν τουλάχιστον κοροϊδία όσα αναφέρει ο νέος νόμος για τα ΕΠΑΛ. Ότι δηλαδή στόχο έχουν την «παροχή γενικής παιδείας υψηλού επιπέδου, που θα συμβάλει στην ισόρροπη γνωστική, συναισθηματική, πνευματική και σωματική ανάπτυξη όλων των μαθητών» και την «παροχή ολοκληρωμένων επαγγελματικών γνώσεων και δεξιοτήτων για την πρόσβαση στην αγορά εργασίας».
Πρόκληση αποτελεί η κατάσταση στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, ειδικότερα στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ) τα οποία μέσα από τον πρόσφατο νόμο για το νέο Λύκειο εμφανίστηκαν σαν αναβαθμισμένη δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση.
Η πολιτική υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της εκπαίδευσης, οι στόχοι που υπηρετεί σήμερα η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, η δομή και το περιεχόμενο της οποίας καθορίζονται από τη σκοπιά των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, καθιστούν τουλάχιστον κοροϊδία όσα αναφέρει ο νέος νόμος για τα ΕΠΑΛ. Ότι δηλαδή στόχο έχουν την «παροχή γενικής παιδείας υψηλού επιπέδου, που θα συμβάλει στην ισόρροπη γνωστική, συναισθηματική, πνευματική και σωματική ανάπτυξη όλων των μαθητών» και την «παροχή ολοκληρωμένων επαγγελματικών γνώσεων και δεξιοτήτων για την πρόσβαση στην αγορά εργασίας».
Οι ελλείψεις που προέκυψαν μετά από την απόφαση της κυβέρνησης να θέσει σε διαθεσιμότητα χιλιάδες εκπαιδευτικούς και να στερήσει από περισσότερες χιλιάδες παιδιά το δικαίωμα να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στους συγκεκριμένους τομείς, έχουν φέρει αναστάτωση στους μαθητές των ΕΠΑΛ.
Οι τελειόφοιτοι των καταργούμενων ειδικοτήτων - παρά τη δέσμευση ότι θα συνέχιζαν φέτος και θα ολοκλήρωναν απρόσκοπτα τη φοίτησή τους - είναι ακόμα και σήμερα, αρχές Δεκέμβρη, αντιμέτωποι με μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικών ειδικοτήτων και εκατοντάδες χαμένες διδακτικές ώρες, με αποτέλεσμα να είναι αβέβαιο αν θα μπορέσουν στο τέλος της χρονιάς να πάρουν πτυχίο στις συγκεκριμένες ειδικότητες. Κυριολεκτικά, από κάθε ΕΠΑΛ, σε κάθε γειτονιά, η εικόνα που έρχεται είναι εικόνα υποστελέχωσης.
Επιπλέον, αναστάτωση έχει προκαλέσει το κλείσιμο τμημάτων, στο πλαίσιο της απόφασης να εξαλειφθούν τα ολιγομελή τμήματα. Μόνο στον Πειραιά τη βδομάδα που πέρασε ανακοινώθηκε ότι κλείνουν 20 τμήματα σε τέσσερα ΕΠΑΛ. Ιδιαίτερο είναι το πρόβλημα για τους μαθητές των Εσπερινών ΕΠΑΛ, που με πολύ κόπο, θυσίες και δυσκολίες προσπαθούν να συνδυάσουν σχολείο και δουλειά.
Όπως επισημαίνουν εκπαιδευτικοί, η δομή των ΕΠΑΛ (Α΄τάξη - ομάδα προσανατολισμού , Β΄τάξη - τομέας και Γ΄τάξη - ειδικότητα), αντικειμενικά, οδηγεί σε μικρά τμήματα, ενώ μεγάλος αριθμός τμημάτων σε σχολεία της περιφέρειας είναι αντικειμενικά ολιγάριθμα. Κλείσιμό τους θα σήμαινε ότι μεγάλος αριθμός μαθητών θα αναγκάζονται να μετακινηθούν περισσότερα χιλιόμετρα, προκειμένου να συνεχίσουν τη φοίτησή τους, ενώ άλλοι ίσως οδηγηθούν στο να εγκαταλείψουν τη φοίτησή τους στο λύκειο.
Η κατάσταση που φέτος παρατηρείται σε ό,τι αφορά τις καταργήσεις ειδικοτήτων δεν αποκλείεται να επαναληφθεί και στο μέλλον, καθώς η τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, προσανατολισμένη στις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς, «οφείλει» να προσαρμόζει τις ειδικότητες ανάλογα. Ο νέος νόμος για το Λύκειο αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι κάθε έξι χρόνια θα επανεξετάζονται και όπου χρειαστεί θα αναθεωρούνται οι ειδικότητες και το περιεχόμενο σπουδών.
Αδιέξοδα σύμφυτα με το ρόλο της ΤΕΕ
Τα αδιέξοδα στην επαγγελματική εκπαίδευση συνδέονται με το ρόλο που της έχει αναθέσει σήμερα το σύστημα, ως μηχανισμό παραγωγής "απασχολήσιμων", με λειψά δικαιώματα.
Το ελιτίστικο Γενικό Λύκειο, το οποίο επίσης δεν εκπληρώνει τον παιδαγωγικό του ρόλο και η προσδοκία για άμεση εύρεση δουλειάς, σπρώχνει μεγάλη μάζα των παιδιών της εργατικής τάξης στην επαγγελματική κατάρτιση που σήμερα υπάρχει σε μία σειρά μορφές και ένα μεγάλο κομμάτι στη δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση, τα ΕΠΑΛ. Που δεν παρέχουν ούτε ολόπλευρη μόρφωση, ούτε πλήρη επαγγελματική εκπαίδευση.
Διέξοδος και ώθηση στο δικαίωμα των παιδιών, ανεξάρτητα από την τσέπη του γονιού για να μορφώνονται πραγματικά, να έχουν μία συνολική θεώρηση της πραγματικότητας, είναι το ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που θα μορφώνει ισότιμα, με πλήρεις αναβαθμισμένες υποδομές και περιεχόμενο μέχρι τα 18 χρόνια.
Η αναγκαία επαγγελματική εκπαίδευση να έρχεται σαν μια ώριμη επιλογή μετά την ολοκλήρωση του 12χρονου, σε δημόσιες δωρεάν επαγγελματικές σχολές.
πηγή: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου