Χωρίς εκπαιδευτικούς ειδικότητας τα Επαγγεματικά Λύκεια.

Η πολιτική στην εκπαίδευση είναι μια πολιτική που εχθρεύεται τα δικαιώματα...

Η απαράδεκτη κατάσταση που διαμορφώθηκε φέτος στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ) με την κατάργηση ειδικοτήτων καθιστά την κυβέρνηση υπόλογη απέναντι στους χιλιάδες μαθητές που βρέθηκαν στον αέρα καθώς οι εκπαιδευτικοί τους τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

Χιλιάδες μαθητές των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν το καλοκαίρι, παρά τη δέσμευση ότι θα συνέχιζαν και θα ολοκλήρωναν τις σπουδές τους στην ειδικότητα που επέλεξαν, μπήκαν και στο Δεκέμβρη χωρίς εκπαιδευτικούς.  

Η κατάσταση στα ΕΠΑΛ μέχρι σήμερα επιβεβαίωσε τις προβλέψεις που έγιναν όταν τον περασμένο Ιούλη η κυβέρνηση κατάργησε 49 ειδικότητες εκπαιδευτικών, έθεσε σε διαθεσιμότητα 2.500 εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων και διέκοψε ουσιαστικά τη λειτουργία των τομέων υγείας και πρόνοιας, εφαρμοσμένων τεχνών και αισθητικής - κομμωτικής.

Από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας έχει ουσιαστικά ξεκαθαριστεί ότι δεν πρόκειται να καλυφθούν τα κενά με αναπληρωτές. Οι ελάχιστοι ωρομίσθιοι που έχουν προσληφθεί δεν αρκούν ούτε ο μικρός εκείνος αριθμός των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα που επέστρεψαν στα σχολεία με δικαστικές αποφάσεις.

Υπόλογη είναι η κυβέρνηση ειδικά απέναντι στους εργαζόμενους μαθητές, στους ενήλικους οι οποίοι παλεύουν να συνδυάσουν εργασία, υποχρεώσεις στο σπίτι και την οικογένεια, με τη φοίτηση σε ένα από τα εσπερινά ΕΠΑΛ. Απέναντι σε ανθρώπους όλων των ηλικιών οι οποίοι αποφάσισαν να ασκήσουν το δικαίωμα που - στα χαρτιά τουλάχιστον - τους δίνεται να πάρουν το απολυτήριο Λυκείου και πτυχίο στην ειδικότητα που επέλεξαν.

Οι ίδιοι δέχονται καθημερινά επίθεση στα δικαιώματα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, ανάγκες που σήμερα μοιάζουν πολυτέλεια. Είναι αντιμέτωποι με την ανεργία και τα κουτσουρεμένα μεροκάματα, τη φοροληστεία, αγωνίζονται με αξιοπρέπεια και πείσμα, με «μαγκιά» για να κατακτήσουν τα αυτονόητα.

Η κατάσταση στα εσπερινά γενικά λύκεια και ΕΠΑΛ, στις ΕΠΑΣ, στα ημερήσια σχολεία, στους χώρους κατάρτισης έχει κοινό παρονομαστή τις τεράστιες ανισότητες στην εκπαίδευση. Καταλήγει στο ότι είναι τεράστια πρόκληση σήμερα, που η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα χάρη στο μόχθο των εργαζόμενων, οι ίδιοι να μην μπορούν να τα απολαύσουν.

Δίνει τροφή για σκέψη σε όσους υποστηρίζουν σε όλους τους τόνους ότι «η πολιτική πρέπει να μένει έξω από τα σχολεία», έξω από την εκπαίδευση γενικότερα. Γιατί είναι ήδη μέσα. Έχει έκφραση στο ποια - πόση - πότε θα δίνεται εκπαίδευση στον καθένα, σε όλα εκείνα που περιβάλλουν το σχολείο, στην οικογένεια. Είναι μία πολιτική που εχθρεύεται τα δικαιώματα. Και μέσα σε αυτά και το δικαίωμα στη μόρφωση στα παιδιά και σε εκείνους που τους το «χρωστά» καθώς τους πέταξε έξω από το σχολείο όταν βρίσκονταν στην προβλεπόμενη ηλικία φοίτησης...

πηγή: Ριζοσπάστης