Το ΠΑΜΕ στο Δημόσιο

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ (7 ΑΠΡΙΛΗ 2016)


Νίκος Ζαρταμόπουλος,
μέλος της Τοπικής Γραμματείας Λέσβου του ΠΑΜΕ,
εκλεγμένος στην Εκτελεστική Γραμματεία του ΝΤ Λέσβου της ΑΔΕΔΥ

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, φίλοι και φίλες, 

Συναντιόμαστε σήμερα στον δρόμο ενός αγώνα που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό με επίκεντρο το ασφαλιστικό, έχει αγκαλιάσει όλους τους κλάδους των εργαζόμενων και συνταξιούχων σε δημόσιο και σε ιδιωτικό τομέα, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες.

Είναι ένας αγώνας που στις 4 Φλεβάρη σημείωσε μια πρώτη επιτυχία με τη μεγάλη συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις, συμμετοχή που εδώ στη Λέσβο ήταν πρωτοφανής και είχε μπροστάρη το Παλλεσβιακό Εργατικό Κέντρο και τις ταξικές δυνάμεις στο νησί μας.

Είναι προπαντός ένας αγώνας που συνεχίζεται όλο αυτό το διάστημα με τη συνεχή προετοιμασία των εργαζόμενων προκειμένου να δώσουν μια ακόμη πιο μαζική και ηχηρή απάντηση, με κλιμάκωση με 48ωρη απεργία, αν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή.


Δεν θα αναφερθούμε εδώ λεπτομερώς στα όσα διαρρέουν από κυβερνητικούς κύκλους σχετικά με τα ακριβή μέτρα που παζαρεύει αυτή τη στιγμή η «καλή μας» κυβέρνηση για να μας σώσει δήθεν από τους κακούς και μοχθηρούς «δανειστές». Όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά το περιεχόμενο του σχεδίου Κατρούγκαλου –του έδωσαν άλλωστε ηχηρή απάντηση στις 4 Φλεβάρη- κι όλοι ξέρουν ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται για να χειροτερέψει. Χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να το προεξοφλήσει αυτό; Όχι βέβαια, αφού το ξεθεμέλιωσα της κοινωνικής ασφάλισης, η καθιέρωση μιας εθνικής σύνταξης πτωχοκομείου -που για να την πάρει κανείς κι αυτή θα χρειάζεται να δουλέψει ακόμη περισσότερο, σε συνθήκες μαζικής ανεργίας μάλιστα- το πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων, η φοροληστεία σε μισθούς και συντάξεις και η ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης των ασφαλισμένων, όλα αυτά τα «καλούδια» ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΥΠΟΓΡΑΦΤΕΙ από την κυβέρνηση και τα κόμματα που στήριξαν το 3ο μνημόνιο. Κι ακόμη πιο πίσω, προβλέπονταν από τα προηγούμενα μνημόνια και από το Μεσοπρόθεσμο.


Κι όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τρομαγμένη αναμφίβολα από τη λαϊκή αντίδραση στα πρώτα της σχέδια, ξαναπαίζει την κωμωδία της διαπραγμάτευσης. Μήπως επικαλούνται και πάλι εκείνες τις αγαπημένες τους «κοινωνικές ευρωπαϊκές κοινωνικές αξίες», τίποτα «συνοχές» και άλλα τέτοια ωραία ευρωενωσιακά για να κάνουν τα μέτρα κάπως ηπιότερα από το προβλεπόμενο; Πολύ πιθανό… 


Τους πληροφορούμε ότι πολύ πριν υπογράψουν το μνημόνιο τους, υπήρχαν τέτοιες «αξίες» διατυπωμένες στις ευρωενωσιακές συνθήκες και στις Λευκές Βίβλους που τις συνόδευαν. Και οι αξίες αυτές ήταν η απαλλαγή των μονοπωλίων από το αβάσταχτο για την κερδοφορία τους «κόστος» της κοινωνικής ασφάλισης, ήταν η καθιέρωση ενός τριώροφου συστήματος ασφάλισης όπου οι ανάγκες της συντριπτικής πλειονότητας των εργαζόμενων θα στριμώχνονταν στο «κοινωνικό μίνιμουμ» του πρώτου ορόφου! Με ωραίες αξίες στ’ αλήθεια πάει η κυβέρνηση να μας «αλαφρύνει από το βάρος»! Επιτυχία εγγυημένη!


Όχι συνάδελφοι και συναδέλφισσες! Οι ταξικές δυνάμεις που προεξοφλούν σήμερα το αντιλαϊκό, αντιδραστικό περιεχόμενο της επερχόμενης «ασφαλιστικής» μεταρρύθμισης δεν έχουν καμιά …προφητική ικανότητα. Όπως δεν είχαν προφητικές ικανότητες όλα αυτά για χρόνια που προειδοποιούσαν τους εργαζόμενους για την αντεργατική λαίλαπα που πρόκειται να τους χτυπήσει. Απλά γνωρίζουν και μελετούν το περιεχόμενο των συμφωνιών και των μνημονίων που έχουν υπογραφτεί. Μόνο που το ταξικό συμφέρον του προλεταριάτου που υπηρετούν επιτάσσει να αποκαλύπτουν το περιεχόμενο και τις συνέπειές τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με όσους, γνωρίζουν μεν και μελετούν κι αυτοί αυτό το περιεχόμενο όλων αυτών των συμφωνιών, όμως επειδή υπηρετούν τα γενικά συμφέροντα της μονοπωλιακής κερδοφορίας και της αστικής εξουσίας το συσκοτίζουν, το εξωραΐζουν όσο μπορούν, καλλιεργούν φρούδες ελπίδες για λαϊκή κατανάλωση.


Οι ταξικές δυνάμεις πολύ πριν τα μνημόνια προειδοποιούσαν τους εργαζόμενους ότι είναι η ίδια η μονοπωλιακή λυκοσυμμαχία της ΕΕ που έχει βάλει στο στόχαστρο ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά τους. Αλλά και πέρα από αυτό, οι ίδιοι οι νόμοι του καπιταλισμού είναι που επιτάσσουν τη συντριβή των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, και σε περιόδους οικονομικής κρίσης αυτή η διαδικασία επιταχύνεται. 


Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης για παράδειγμα, ποτέ δεν σταμάτησε να κάθεται στο λαιμό των μονοπωλίων. Ακόμη κι όταν μεταπολεμικά είχαν αρχίσει να διαφημίζουν τα σύγχρονα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης που ήταν το καμάρι και η ναυαρχίδα του περιβόητου Κράτους Πρόνοιας, ακόμη κι όταν έβαζαν με την κάλυψη του κράτους χέρι στα πλούσια αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και τα διαγούμιζαν, ακόμη και τότε σκάνδαλο παρέμενε ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης για τους καπιταλιστές κι έκαναν συνεχείς προσπάθειες να τον υπονομεύσουν, να τον αλλοιώσουν ή και να τον καταργήσουν εντελώς. Και οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους ήταν υποχρεωμένοι να τον υπερασπίζονται συνεχώς από την αρπαχτική διάθεση των κεφαλαιοκρατών.


Η κοινωνική ασφάλιση, όχι απλώς έχει γίνει ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ, όπως σωστά λέει το σύνθημά μας, αλλά αν συνέχισε να υπάρχει και να διευρύνεται αυτό οφείλεται στους συνεχείς αγώνες των εργατοϋπαλλήλων, κι αυτοί οι αγώνες έκαναν πάντα, σε όλες τις χώρες, ιδιαίτερα επίπονο για τις αστικές κυβερνήσεις το έργο του ξηλώματός της. Αυτό το ιστορικό δίδαγμα ας το κρατήσουμε σήμερα γιατί θα μας χρειαστεί.


Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, το ερώτημα που απασχολεί -και βασανίζει ακόμα- τους χιλιάδες συνταξιούχους και εργαζόμενους που αγωνιούν για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης που έχει υπογράψει η κυβέρνηση στο μνημόνιο και τώρα ετοιμάζεται να την υλοποιήσει είναι: πώς θα τους σταματήσουμε; Τίθεται από πολλούς το ερώτημα: μα γιατί δεν υποχωρούν εφόσον η λαϊκή κατακραυγή εναντίον των μέτρων τους είναι μεγάλη τα τελευταία χρόνια, εφόσον το ίδιο το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται όταν τα εφαρμόζει; Κι εφόσον δεν υποχωρούν, γιατί να υποχωρήσουν τώρα;


Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη τη μεγάλη τους δύναμη εναντίον των μέτρων. Ποια είναι αυτή η δύναμη; Είναι η απεργία, είναι η συσπείρωση των εργαζόμενων στα σωματεία τους, είναι ο κοινός οργανωμένος ταξικός αγώνας που αντιμάχεται στη ρίζα του το πρόβλημα, δηλαδή την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων. Μεγάλη η λαϊκή κατακραυγή για τα μέτρα, όμως η αντίδραση μέσα από συνδικάτα και σωματεία δεν είναι το ίδιο μεγάλη, δεν ανταποκρίνεται στο ύψος των περιστάσεων και των αναγκών μας. Οι λόγοι γι’ αυτή την κατάσταση είναι πολλοί, πολλά τα εμπόδια που ορθώνονται, θα αναφερθούμε σε κάποιους πολύ σημαντικούς παράγοντες, που ειδικά στον χώρο του Δημοσίου παίζουν πάντα έναν ενισχυμένο ρόλο.


Ο πρώτος και καλύτερος είναι ο ρόλος που έπαιζε και παίζει ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός που εκφραζόταν παλιότερα από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και που σήμερα εκφράζεται το ίδιο –και επαξίως- από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. 


Σε γενικό και ανώτατο επίπεδο, ή και σε επίπεδο διοικήσεων σωματείων και ομοσπονδιών οι παρατάξεις αυτές κατακεραυνώνουν στα λόγια τα αντιλαϊκά μέτρα ή τα μνημόνια που φέρνουν οι κυβερνήσεις τις οποίες κατά περίπτωση στηρίζουν ή αντιπολιτεύονται, αυτοπροβάλλονται μάλιστα ως φύλακες των συμφερόντων των εργαζόμενων. 


Στην πράξη όμως όλο τον υπόλοιπο καιρό ασχολούνται με τα -αδρά αμειβόμενα πολλές φορές- εκπαιδευτικά σεμινάρια της ΕΕ που γίνονται για να προωθηθούν στους εργαζόμενους ακριβώς οι ιδέες που τους προετοιμάζουν ώστε να αποδεχτούν τα μέτρα που θάβουν τα δικαιώματά τους. Στην πράξη μαθαίνουν τους εργαζόμενους ότι πρέπει να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν το «μερίδιο ευθύνης» τους στην καπιταλιστική κρίση, να συζητούν «υπεύθυνα» στους κοινωνικούς διαλόγους με το κράτος και την εργοδοσία, να αντιπροτείνουν λύσεις που και την κερδοφορία των μονοπωλίων θα διασφαλίζουν και κάποια δικαιώματα θα περισώζουν. 


Στα λόγια υμνούν την ενότητα των εργαζόμενων. Στην πράξη λένε ας αφήσουμε τα γενικά κι ας ασχοληθούμε με τα «δικά μας», του κλάδου ή της υπηρεσίας μας. Διαπαιδαγωγούν τους εργαζόμενους να αναζητούν κάθε φορά πολιτικές διασυνδέσεις, επιχειρήματα, να δίνουν όλη τους την προσπάθεια σε κάθε κλάδο ή υπηρεσία για να εξαιρεθούν από τα μέτρα ο κλάδος ή η υπηρεσία και μόνο.


Τέλος, κάθε φορά, όταν προετοιμάζονται αντιλαϊκά μέτρα, κλείνουν πονηρά το μάτι στους εργαζόμενους που ανησυχούν και τους λένε, περιμένετε να δούμε τα μέτρα, να δούμε αν μας θίγουν. Κι έτσι καταλήγουν οι εργαζόμενοι να πιάνονται στον ύπνο απροετοίμαστοι, να αντιδρούν την τελευταία στιγμή όταν δουν πως τελικά τα μέτρα …τους «έθιγαν» και με το παραπάνω…


Τι απεργίες και τι αγώνες στ’ αλήθεια μπορούν να οργανώσουν αυτές οι νυν και πρώην κυβερνητικές δυνάμεις που παριστάνουν τους «δισυπόστατους», καθώς «δεν έχουν πρόβλημα» να καταγγέλλουν τα μέτρα των κυβερνήσεων που κατά τα λοιπά στηρίζουν; Πολύ απλά απεργίες στα λόγια, αυτό μπορούν να κάνουν! Απεργίες δηλαδή που προκηρύσσονται και δεν γίνεται η παραμικρή προσπάθεια να πετύχουν, απεργίες χωρίς απεργούς ει δυνατόν. 


Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα στις απεργίες που προκηρύσσουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Σε όλη αυτή τη σαπίλα του συμβιβασμού που αποπνέει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Στη μόνιμη υπονόμευση και γελοιοποίηση των απεργιών από τον σύγχρονο εργατοπατερισμό. Εκεί, στο περιεχόμενο και στην κατεύθυνση, είναι το πρόβλημα και όχι στο ότι είναι μονοήμερες ή ότι δεν διαρκούν αρκετά όπως μας κανοναρχούν από την άλλη μεριά διάφοροι «ριζοσπάστες» συνδικαλιστές και μόνιμοι κολαούζοι του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ο ρόλος αυτών των τελευταίων και των παρατάξεών τους έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια κι αξίζει να τον μνημονεύσουμε. 


Βλέπετε, με την καπιταλιστική κρίση και τα μνημόνια, έχουν μειωθεί αντικειμενικά τα περιθώρια ελιγμών και εξαιρέσεων τόσο για τις αστικές κυβερνήσεις όσο και για τις παρατάξεις τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Παλιότερα μπορούσαν να «σαλαμοποιούν» τα μέτρα και τις αντιδράσεις, να χτυπούν έναν-έναν κλάδο χωριστά. Σήμερα δεν έχουν πολλά τέτοια περιθώρια, πρέπει να περνούν γρήγορα και όλα μαζί τα μέτρα, να θίγουν όλες τις κατηγορίες εργαζόμενων, όλα τα λαϊκά στρώματα ταυτόχρονα, και ένα τέτοιο ακριβώς παράδειγμα είναι ο τωρινός αντιασφαλιστικός νόμος-λαιμητόμος που είναι στα σκαριά. Κανείς δεν εξαιρείται από την σφαγή. 


Παλιότερα μπορούσαν επίσης να συγκαλύπτουν αποτελεσματικότερα πίσω από τεχνικές και περίτεχνες διατυπώσεις περί «αναγκαίου εκσυγχρονισμού», πίσω από αναλύσεις και αριθμούς παραπλάνησης τον ταξικό χαρακτήρα των αντιλαϊκών μέτρων. Σήμερα είναι ολοκάθαρο ότι τα μέτρα αυτά έχουν ενιαία λογική, ότι συγκλίνουν όλα στη μείωση αυτού που οι καπιταλιστές αποκαλούν «εργατικό κόστος», και που για εμάς είναι η πηγή του κοινωνικού πλούτου. Όλα τα μέτρα έχουν στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσω του χτυπήματος των δικαιωμάτων όχι μόνο των εργατοϋπάλληλων, αλλά και των αγροτών και μικροεπαγγελματιών (στον βαθμό που παρεμποδίζουν τη συσσώρευση και αύξηση των μονοπωλιακών κερδών). Είναι ολοκάθαρο ότι πρόκειται για μέτρα εξαθλίωσης που δεν είναι απλά κακή ή λάθος επιλογή, αλλά νομοτελειακό αποτέλεσμα της κρίσης και των αντιφάσεων του συστήματος της εκμετάλλευσης. 


Παλιότερα μπορούσαν να παρουσιάζουν κάπως πιο πειστικά το κράτος σαν ένα είδος επιδιαιτητή ανάμεσα σε συμφέροντα, που καμιά φορά παίρνει το μέρος των εργαζόμενων, μπορούσαν ευκολότερα να πουλούν την πραμάτεια της ελπίδας για μια άλλη «φιλολαϊκή» κυβέρνηση που θα λύσει τα προβλήματα. Σήμερα, στην εποχή της διακομματικής συναίνεσης στα μέτρα που καίνε τον λαό, η λαϊκή απογοήτευση και οργή για το πολιτικό σύστημα θεριεύει.



Κι αν παλιότερα ο κυβερνητικός και συμβιβασμένος συνδικαλισμός ειδικά στο Δημόσιο πουλούσε υποσχέσεις-παγίδες για «επιδόματα», σήμερα δεν έχει πραγματικά τίποτα να προσφέρει στους εργαζόμενους, αντίθετα τους οδηγεί στην ήττα. 


Έτσι λοιπόν (μιας και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, υπάρχει πολύ μεγαλύτερο έδαφος σήμερα ώστε οι εργαζόμενοι και ο λαός να συνειδητοποιήσουν τον ταξικό χαρακτήρα των σημερινών μέτρων και του κράτους που τα εφαρμόζει καθώς και την ανάγκη ενότητας σε ταξική και γνήσια κοινωνική βάση) αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια η αποπροσανατολιστική «δουλειά» που έχουν να επιτελέσουν στην υπηρεσία του κεφαλαίου οι δήθεν «ριζοσπαστικές» δυνάμεις, αυτές που έχουν αναγάγει τον τυχοδιωκτισμό και τη διάσπαση του ταξικού μετώπου των εργαζόμενων σε …επιστήμη. 


Για να παρεμποδίσουν τη δυνατότητα ταξικής συσπείρωσης των εργαζόμενων στα συνδικάτα τους ειδικεύονται στο να προτείνουν άλλες μορφές συσπείρωσης (αξέχαστη είναι η στάση τους στον καιρό των «αγανακτισμένων» και των αντιμνημονιακών μετώπων…). Για να μη φτάσουν οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, και ότι η εξαθλίωση των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων είναι αναπόφευκτη σε αυτό το σύστημα, κάνουν δήθεν «ταξικές αναλύσεις» που ρίχνουν –ηχηρά μάλιστα- το φταίξιμο για την εξαθλίωση στον «νεοφιλελευθερισμό», στον «καζινοκαπιταλισμό», στο ευρώ, γενικά σε όποια πολιτική ή οικονομική έκφραση των καπιταλιστικών αντιθέσεων βολεύει έτσι ώστε το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης να βγαίνει λάδι και να δημιουργούνται αυταπάτες ότι μπορεί να γίνει δικαιότερο. 


Τέλος, θέλουν να παρεμποδίσουν τη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να δουν κατάματα την αλήθεια, τώρα που τσαλαπατιόνται από το σύνολο των αστικών κομμάτων, την αλήθεια δηλαδή ότι το κράτος και το πολιτικό σύστημα λειτουργούν σαν υπηρέτες και εντολοδόχοι των μονοπωλίων (καθώς και σαν ρυθμιστές των μεταξύ τους αντιθέσεων). Για να το πετύχουν αυτό, οι παρατάξεις αυτές του κάλπικου ριζοσπαστισμού στην πράξη ωθούν τους εργαζόμενους να συμμετέχουν σαν θεατές στα στημένα παιχνίδια των αστικών κομμάτων, να βλέπουν το αστικό Κράτος σαν μηχανισμό που μπορεί να τους προστατέψει, να υπερασπίζονται το χτεσινό κράτος των μονοπωλίων σαν κάτι πιο φιλολαϊκό, να έχουν ελπίδες ότι αν μια «φιλεργατική», αντιμνημονιακή στα λόγια κυβέρνηση πάρει την εξουσία θα βάλει το κράτος να λειτουργήσει υπέρ του εργαζόμενου.


Δεν είναι τυχαίο που ορισμένες από αυτές τις δήθεν ριζοσπαστικές δυνάμεις κατέληξαν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπούν ταχύτατα σε κυβερνητικές και «μνημονιακές». Δεν είναι τυχαίο που κυβερνητικοί και «αντιμνημονιακοί» βάδιζαν και βαδίζουν μαζί στα συνδικάτα και στις απεργίες, δεν είναι τυχαίο που τον ριζοσπαστικό τους λόγο και τους δεκάρικούς τους εναντίον των μνημονίων και του «νεοφιλελευθερισμού» τον υιοθετούσαν με τόση ευκολία οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και παρατάξεις του κυβερνητισμού και καμιά φορά οι υπουργοί (μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τελευταία…). Δεν είναι τυχαίο που όλοι μαζί συκοφαντούσαν και κατήγγειλαν το ΠΑΜΕ σαν «διασπαστικό» επειδή επιμένει να διοργανώνει ξεχωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις και να αποκαλύπτει τη λειτουργία αυτών των δυνάμεων ενάντια στα εργατικά συμφέροντα. 


Ούτε όμως είναι τυχαίο που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποφάσισαν να διαχωριστούν με έμφαση από αυτή την αντιλαϊκή ορχήστρα. Και όσοι εργαζόμενοι προβληματίζονταν στο παρελθόν με αυτή την ξεκάθαρη επιλογή, μπορούν να κατανοήσουν σήμερα καλύτερα τη σημασία της, σήμερα που με φλάμπουρο την πλαστική σημαία της «αριστερής κυβέρνησης» ο Τσίπρας και το σινάφι του έχουν βαλθεί να εξευτελίσουν τους εργατικούς αγώνες και τις αξίες τους περισσότερο απ’ όσο το είχαν κάνει στο παρελθόν οι άλλες μορφές σοσιαλδημοκρατίας. 


Οι εργαζόμενοι μπορούν να καταλάβουν καλύτερα σήμερα που η επίθεση που δεχόμαστε με το ασφαλιστικό είναι ΕΝΙΑΙΑ και ξεκάθαρα ΤΑΞΙΚΗ ότι το ΠΑΜΕ διαχωρίζεται τόσον καιρό από όλους αυτούς που ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ και ΔΙΑΣΠΟΥΝ τους εργατοϋπάλληλους, τους απομακρύνουν από τα πραγματικά τους συμφέροντα. Το ΠΑΜΕ διαχωρίζεται ακριβώς για να ενώσει τους εργαζόμενους στην μόνη βάση στην οποία μπορούν πραγματικά να ενωθούν, στη βάση των ταξικών τους συμφερόντων, στη βάση αιτημάτων που αφορούν όλους τους ανθρώπους που εξαθλιώνονται, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο κερδίζουν το ψωμί τους.


Στην κρίσιμη και σκληρή μάχη για το ασφαλιστικό δεν αρκεί να είμαστε πολλοί και στην ίδια συγκέντρωση. Πρέπει να στοχεύουμε σωστά, με κριτήριο το συμφέρον της τάξης μας κι όχι με στενά συντεχνιακούς υπολογισμούς που άλλωστε η σημερινή πραγματικότητα τους καταδικάζει να πέφτουν πάντα έξω… 


Αλίμονο στους εργαζόμενους που θα περιμένουν τελευταία στιγμή να δουν αν «θίγονται», αλίμονο σε αυτούς που θα επιδιώξουν να εξαιρεθούν από τα μέτρα και να προφυλαχθούν μόνο αυτοί στην καταιγίδα.  Αλίμονο σε αυτούς που θα πιστέψουν ότι διασφαλίζουν την εργασία, τον μισθό, τη σύνταξή τους αν κάνουν εφαρμόσιμες προτάσεις, αν εκθειάζουν το βιώσιμο ταμείο τους που «δεν είναι σαν τα άλλα» τα χρεοκοπημένα, αν εκθειάζουν απλώς την κοινωνική προσφορά του κλάδου τους, ή της υπηρεσίας τους, που τάχα δεν είναι σαν τις άλλες. Αλίμονό τους αν καταγγείλουν και κατονομάσουν τον «νεοφιλελευθερισμό» σαν εχθρό και πιστέψουν ότι ένας άλλος «κοινωνικός καπιταλισμός» που τους τάζουν είναι εφικτός.



Αλίμονο στους εργαζόμενους, αν στην προσπάθεια του κεφαλαίου να ρίξει επάνω τους τα βάρη της κρίσης απαντούν με την αφελή προσδοκία ότι θα υπάρξει κάποια «επανεκκίνηση» της καπιταλιστικής οικονομίας προς όφελος όλων αν απλώς ελαφρυνθεί ή και διαγραφή το χρέος, ή αν υιοθετηθεί άλλο νόμισμα από το ευρώ. Με όλες τις παραπάνω επιλογές, όπου τους σπρώχνουν οι δυνάμεις του συμβιβασμού και του αποπροσανατολισμού, δεν θα καταφέρουν να δώσουν απάντηση στην επίθεση θα μείνουν απομονωμένοι και έρμαια της επιχειρηματολογίας κυβέρνησης και καπιταλιστών.


Αντίθετα, οι αγώνες μας θα αποκτήσουν ασύγκριτη δύναμη αν οι εργαζόμενοι στην επίθεση που δέχονται αντιτάξουν διεκδικήσεις που τους βγάζουν στην αντεπίθεση. Διεκδικήσεις που ενώνουν πραγματικά και όχι «πλασματικά» σε μια πανίσχυρη κοινωνική συμμαχία όλα τα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης, εργαζόμενους σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργους, συνταξιούχους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, νέους και νέες. Διεκδικήσεις βγαλμένες από τις ανάγκες τους και όχι προσαρμοσμένες στην ανάγκη του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία. Διεκδικήσεις ενάντια στη φτώχεια και την ελεημοσύνη όπου πάνε να μας στριμώξουν, διεκδικήσεις ενάντια στην ανεργία και στις ομαδικές απολύσεις, ενάντια στους πλειστηριασμούς, ενάντια σε όλα αυτά που πάνε χέρι-χέρι με την επιχειρούμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Όλες αυτές οι διεκδικήσεις που συμπυκνώνονται στο σύνθημα:


ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ. 


Όσο αυτονόητη και ζωτική είναι για εμάς τους εργαζόμενους αυτή η διεκδίκηση, άλλο τόσο σκανδαλώδης και παράλογη είναι για το κεφάλαιο. Το δικό μας αυτονόητο -να συμμετέχουμε δηλαδή στην παραγωγή του πλούτου με αξιοπρέπεια και σαν άνθρωποι, όχι σαν δούλοι του 21ου αιώνα- δεν χωράει στο σύστημά τους. Οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ το ξέρουμε αυτό και το λέμε στους εργαζόμενους. Δεν τους ζητάμε να υιοθετήσουν κάποια κοσμοθεωρία. Όλοι έχουν θέση, ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους, στο ταξικό μέτωπο των εργαζόμενων εφόσον κατανοούν ότι χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και με τις βασικές επιλογές του δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και το μέλλον των παιδιών τους από την επίθεση που δέχονται.


Με υπομονή, επιμονή αλλά και ορμή λοιπόν ριχνόμαστε στη μάχη για το ασφαλιστικό, στη μάχη για τη 48ωρη απεργία αν τολμήσουν να το καταθέσουν στη Βουλή. Απευθυνόμαστε σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε τόπο δουλειάς, καλούμε τα σωματεία και τα συνδικάτα να δοκιμάσουν επιτέλους την αληθινή τους δύναμη. Με οδηγό αυτή τη δύναμη κέρδισαν οι παππούδες και προπαππούδες μας την κοινωνική ασφάλιση, με οδηγό αυτή τη δύναμη σήμερα μπορούμε να τρομοκρατήσουμε όσους τρομοκρατούν τη ζωή μας και να την υπερασπιστούμε.


Θα πρέπει τέλος να προσθέσουμε ότι σε αυτή την κρίσιμη μάχη θα ριχτούμε έχοντας στο μυαλό μας το έγκλημα που συντελείται παράλληλα με το έγκλημα της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού από το κεφάλαιο και τις πολιτικές του, ένα έγκλημα που διεξάγεται έξω από τα σπίτια μας. Πρόκειται για το έγκλημα απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες, απέναντι στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της ανέχειας, που παρά τη θέλησή τους και ενάντια στις διεθνείς συνθήκες έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας. Η απαράδεκτη συμφωνία ΕΕ-ελληνικής κυβέρνησης-Τουρκίας είναι μια άλλη όψη της ίδιας βαρβαρότητας με αυτή που πλήττει τους εργαζόμενους της Ελλάδας. Πρόκειται για δυο όψεις της βαρβαρότητας που γεννά ένας κόσμο καταδικασμένος να πνίγει τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων μέσα στη φτώχεια, την ανεργία και την εκμετάλλευση.


Συνεχίζουμε λοιπόν τους αγώνες μας, δίνοντας ακούραστα αλληλέγγυο χέρι στους πρόσφυγες, όπως και σε κάθε φτωχό άνθρωπο που συνθλίβεται, στιγματίζεται, τον κατατρέχουν όταν προσπαθεί να βρει μια καλύτερη ζωή. Επαγρυπνούμε γιατί οι καταστάσεις στις οποίες οδηγεί για μια ακόμη φορά αυτούς τους ανθρώπους ο ιμπεριαλισμός, με την άμεση συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης, είναι άθλιες και οι εχθροί του ανθρώπου, οι εχθροί των φτωχών και τα πιο χυδαία από τα τσιράκια των αφεντικών -οι φασίστες δηλαδή- καραδοκούν να το εκμεταλλευτούν.


ΚΟΙΝΟΣ, ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Αυτή είναι η απάντησή μας!




Πανελλαδική Γραμματεία στους ΟΤΑ:

Οργάνωση και αγώνας για τα δικαιώματα των συναδέλφων στα 5μηνα.

10 Αυγούστου 2015
Συνάδελφοι,

Σωματεία και Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ από τον κλάδο των ΟΤΑ εδώ και χρόνια έχουν εκφράσει την αντίθεση τους στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας (5μηνα) είτε μέσω των ΜΚΟ είτε μέσω του ΟΑΕΔ. Διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 

Η προσπάθεια των κυβερνήσεων να ξεγελάσουν την ανεργία μέσα από εργασιακές σχέσεις γαλέρας αλλά και η αξιοποίηση από Δημάρχους αυτού του τζάμπα προσωπικού για να καλύψουν τα παράνομα κενά των Δήμων, βρήκαν απέναντι τις ταξικές δυνάμεις οι οποίες αφού εξηγούσαν ότι είναι αντίθετες σε αυτές τις εργασιακές σχέσεις την ίδια ώρα έδιναν την μάχη να υπερασπιστούν σε κάθε Δήμο τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα αυτών των συναδέλφων.

Με την έναρξη του φετινού προγράμματος (Ιούλιος 2015) οι ταξικές δυνάμεις βρέθηκαν ξανά στην πρώτη γραμμή. Με τα πρώτα εργατικά ατυχήματα συναδέλφων στα 5μηνα, έκαναν άμεσα παρέμβαση στο Υπουργείο Εργασίας αναδεικνύοντας τόσο το προσωπικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε σε συναδέλφους όσο και το συνολικό ζήτημα της υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Για τα τρία εργατικά ατυχήματα στους Δήμους Ζωγράφου, Ηλιούπολης, Λάρισας εξασφαλίσαμε ότι κανένας συνάδελφος από αυτούς δεν θα χάσει την θέση του και ταυτόχρονα θα πληρώνονται μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία τους.
Επίσης εξασφαλίσαμε δεσμεύσεις από το Υπουργείο Εργασίας που θα αποτυπωθούν και σε συγκεκριμένη εγκύκλιο, ότι:
Α. Οι συνάδελφοι στα 5μηνα δικαιούνται αναλογική άδεια 10 ημερών καθώς και κάθε άλλου είδους άδεια που ισχύει για κάθε εργαζόμενο (αναρρωτική κλπ).

Β. Οι συνάδελφοι στα 5μηνα δεν επιτρέπεται να απασχολούνται Κυριακές, αργίες ή νύχτα. Η εργασία το Σάββατο επιτρέπεται μόνο αν δοθεί ρεπό την επόμενη βδομάδα.

Γ. Οι συνάδελφοι στα 5μηνα που απασχολούνται σε καθαριότητα ,πράσινο νεκροταφεία, ύδρευση, εργάζονται 32 ώρες, δικαιούνται υποχρεωτικά ημερήσια παροχή γάλατος καθώς και μέσα ατομικής προστασίας.
Δ. Οι συνάδελφοι στα 5μηνα αν συμφωνήσουν να απασχοληθούν σε εργασίες επικίνδυνου και ανθυγιεινού χαρακτήρα (πχ καθαριότητα) αυτό επιτρέπεται μόνο αν ο εργοδότης Δήμος καλύπτει όλα τα δικαιώματα που προκύπτουν για την συγκεκριμένη θέση εργασίας δηλαδή ασφάλιση στα ΒΑΕ, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας 150 ευρώ, κλπ.
Επειδή η εργοδοτική αυθαιρεσία κυριαρχεί και στους Δήμους για να κατοχυρώσουμε την εφαρμογή των παραπάνω χρειάζεται σε κάθε Δήμο οι συνάδελφοι να γραφτούν στα σωματεία, να φτιαχτούν στο πλάι των Σωματείων επιτροπές αγώνα των συναδέλφων στα 5μηνα και όλοι μαζί να δίνουμε καθημερινά την μάχη για ίσα δικαιώματα για ίση εργασία, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
 
 

Πέμπτη 07  Μαΐου 2015        
       
                      ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για την «κινητοποίηση» της ΑΔΕΔΥ στις 11 Μάη
Είναι πρόκληση! Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός στο μεγαλείο του! 
Την ώρα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπογράφει με την ΕΕ τα «προσύμφωνα» του νέου μνημονίου, η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσε συλλαλητήριο στις 11 Μάη για να δηλώσει στην ουσία, στήριξη στην κυβέρνηση. Επιδιώκει για άλλη μια φορά να χρησιμοποιήσει το λαϊκό κίνημα στα διαπραγματευτικά παιχνίδια των μονοπωλίων.

Αποπροσανατολίζουν το λαό «καλώντας» την κυβέρνηση να μην καταβάλει τη δόση στο ΔΝΤ αποκρύπτοντας πως η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει σε νέα δανειακή σύμβαση δηλαδή σε νέες δόσεις και σε νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που έρχεται. 


Σήμερα Τσίπρας-Γιούνκερ με την κοινή τους δήλωση ανακοίνωσαν το προσύμφωνο του νέου «μνημονίου» μεταξύ ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κυβέρνησης, νέα δηλαδή μέτρα με επίθεση ιδιαίτερα στα μισθολογικά-εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα. 
 

Γι’ αυτά η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δε λέει κουβέντα αλλά καλλιεργεί αυταπάτες για το χαρακτήρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποκρύπτοντας ότι διεξάγει «σκληρή» διαπραγμάτευση για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και όχι των εργαζομένων. Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης δεν είναι για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα.

Καλούμε τους εργαζομένους να οργανώσουν την πάλη τους, να καταδικάσουν τη νέα συμφωνία-λαιμητόμο που έρχεται, να μην την αποδεχτούν όπως και αν την ονομάσουν, να μην υποκύψουν στα εκβιαστικά διλήμματα, στο κλίμα τρομοκρατίας, φόβου και σύγχυσης που σε αγαστή συνεργασία κυβέρνηση και κυβερνητικός συνδικαλισμός, επιδιώκουν να επιβάλουν. 
 

Η μόνη λύση για να ζήσουμε σαν άνθρωποι εμείς και τα παιδιά μας είναι η ρήξη με το δρόμο των μονοπωλίων, την ΕΕ, τις αντιλαϊκές συμφωνίες, είναι ο δρόμος της ανατροπής. Να δώσουν μάχη να απαλλαγούν από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο.-

                                            Δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΔΗΜΟΣΙΟ

 

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ
ΔΗΜΩΝ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ
To ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥ στη Λέσβο καταγγέλλει την μεταφορά των ταμειακών διαθέσιμων δήμων, περιφερειών και άλλων δημοσίων οργανισμών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που προωθεί βάζει ουσιαστικά "στο χέρι" χρήματα, που θα μπορούσαν να διεκδικηθούν για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων σε τοπικό επίπεδο.
Διασφαλίζει με τον τρόπο αυτό πόρους για την ικανοποίηση αποκλειστικά των αναγκών των δανειστών και του κεφαλαίου. Είτε για να πληρωθεί το χρέος που δεν είναι του λαού και δεν δημιούργησαν οι εργαζόμενοι είτε για να πληρωθεί ο αλμυρός για τους εργαζόμενους λογαριασμός της καπιταλιστικής ανάπτυξης σύμφωνα με τις ευρωενωσιακές επιταγές.
Η συγκυβέρνηση όχι μόνο δεν έφερε αμέσως στη Βουλή νόμο για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων, όπως υποσχόταν προεκλογικά, αλλά συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Παρόμοιες μεθοδεύσεις, οδήγησαν την προηγούμενη κυβέρνηση στο κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων και των δημόσιων οργανισμών και σε μειώσεις σε συντάξεις, επιδόματα και παροχές.
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου συνιστά ουσιαστικά στάση πληρωμών απέναντι στην Τοπική Διοίκηση και μάλιστα αναδρομικά από τις 17/3. Η πρακτική αυτή θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την περαιτέρω περικοπή κοινωνικών δαπανών που έχουν απομείνει και την ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων.
Η απόφαση της συγκυβέρνησης σημαίνει ότι άμεσα «στεγνώνουν» από χρήματα οι δήμοι, οι περιφέρειες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι ήδη προβληματικές κοινωνικές δομές, και άλλοι δημόσιοι οργανισμοί. Είναι ένας ακόμα εκβιασμός προς τη λαϊκή οικογένεια να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο τη ζωή της και υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών της.
Παράλληλα, η απόφαση αυτή θα λειτουργήσει ως κερκόπορτα για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημοσιών υπηρεσιών, αφού στα πλαίσια της σκληρής δημοσιονομικής πραγματικότητας δεν θα αργήσουν να την εκμεταλλευτούν ιδιώτες επενδυτές, χρηματοδότες, χορηγοί κτλ.
 
Κάτω τα χέρια από τα χρήματα των εργαζομένων.
  • Η συγκυβέρνηση να μην προχωρήσει σε καμιά δέσμευση ταμειακών διαθέσιμων και αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, του ΟΑΕΔ, των ΟΤΑ και των άλλων δημόσιων φορέων.
  • Να επιστραφούν και όσα έχουν ήδη δεσμευτεί και να αποκατασταθούν οι απώλειες πόρων από το αλισβερίσι στις πλάτες των εργαζόμενων και των ταμείων, όπως στην περίπτωση του PSI.
  • To ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥ στη Λέσβο καλεί τους συναδέλφους να μη νομιμοποιήσουν στη συνείδηση τους την νέα αντιλαϊκή πολιτική και να καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές, διεκδικώντας την άμεση κάλυψη των απωλειών τους.
  • Απαιτεί από τους Δημάρχους και τους Περιφερειάρχες, να μην εφαρμόσουν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και να μην επιτρέψουν τη ληστεία των ταμειακών διαθεσίμων. 
                      
                                              
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 

ΟΧΙ στην αξιολόγηση "καρμανιόλα¨


Αυτές τις μέρες βρίσκονται σε αναβρασμό και κινητοποίηση, μαζί με όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και οι εργαζόμενοι στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου που ζουν κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του νόμου 4250/2014 (άρθρα 20-32), του οποίου, όπως σημειώνουν στο ομόφωνο ψήφισμά τους οι εργαζόμενοι στις Περιφερειακές Ενότητες Χίου, Σάμου και Ικαρίας, με πρόσχημα την «αξιολόγηση»βασικός στόχος είναι:  «η περαιτέρω αφαίρεση φορέων και υπηρεσιών από τη Δημόσια Διοίκηση, οι μαζικές απολύσεις μονίμων - σταθερών εργαζομένων και η αντικατάσταση τους από βραχύβιους απασχολούμενους χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα ...»

Το Περιφερειακό Συμβούλιο Βορείου Αιγαίου συζήτησε, στις 10 Απριλίου 2014, το θέμα, με συμμετοχή και των Προέδρων των Συλλόγων εργαζομένων στις Περιφερειακές Ενότητες Χίου, Σάμου και Ικαρίας, και ενέκρινε ομόφωνα το κοινό ψήφισμά των Συλλόγων τους που παρουσίασαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων.

Το ψήφισμα αυτό, που έγινε η ΑΠΟΦΑΣΗ 59 του Περειφερειακού Συμβουλίου, ζητούσε από την Κυβέρνηση να μην εφαρμόσει το ν. 4250/2014 και να καταργήσει όλες τις ρυθμίσεις που προβλέπουν διαθεσιμότητες και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. 

Καλούσε τον Περιφερειάρχη, το Περιφερειακό Συμβούλιο και την Ένωση Περιφερειών Ελλάδας να εισηγηθούν την κατάργηση του ν. 4250/2014 και να αντισταθούν ώστε να μην εφαρμοστεί στη πράξη η ποσόστωση που επιβάλλει ο νόμος.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο πήρε ομόφωνα την παρακάτω απόφαση: «Το Περιφερειακό Συμβούλιο αποφασίζει ΟΜΟΦΩΝΑ: Υιοθετεί το παραπάνω ψήφισμα των Συλλόγων Υπαλλήλων των Περιφερειακών Ενοτήτων Χίου, Σάμου και Ικαρίας ως έχει και ζητά από την Κυβέρνηση την άμεση κατάργηση των διατάξεων του Ν. 4250/20143 "περί αξιολογήσεων με ποσοστώσεις, και κατάργησης υπηρεσιών και λοιπές ρυθμίσεις ". 

Η παρούσα απόφαση να σταλεί στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και στα Πολιτικά Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων.».

Δεν ξέρουμε εάν και πότε στάλθηκε αυτή η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στην Κυβέρνηση και στα Κόμματα της Βουλής. Αυτό όμως που ξέρουμε είναι ότι η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Διοίκησης της Περιφέρειας απηύθυνε στους εργαζόμενους εγκύκλιο με την οποία τους καλεί να αυτοαξιολογηθούν το αργότερο μέχρι τις 15 Ιουλίου και τους Γενικούς Διευθυντές να αξιολογήσουν μέχρι τις 31 Ιουλίου, γράφοντας στα «παλιά τους παπούτσια» την παραπάνω ομόφωνη απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου και, με το πρόσχημα της εφαρμογής ενός αντισυνταγματικού νόμου, να μετατραπούν σε «σφαγείς» του 15%, σε πρώτη φάση, των συναδέλφων τους που καλύπτουν ήδη υποστελεχωμένες υπηρεσίες της Περιφέρειας.

Αυτό που ξέρουμε επίσης, είναι ότι ο Περιφερειάρχης παρά την παραπάνω ομόφωνη απόφαση του Περιφερειακού Συνβουλίου, η οποία, εφόσον δεν προσβλήθηκε εντός 60 ημερών (μέχρι 11/6/2014) από την αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου έχει νομιμοποιηθεί και είναι εκτελεστή, κράτησε στάση Ποντίου Πιλάτου, ισχυριζόμενος ότι δεν γνώριζε την επίμαχη εγκύκλιο, η οποία ωστόσο δόθηκε σε όλους τους εργαζόμενους της Περιφέρειας και κοινοποιήθηκε και στο Γραφείο του.

Ως Λαϊκή Συσπείρωση απευθύνουμε αγωνιστικό χαιρετισμό και συγχαρητήρια στους εργαζόμενους στις Περιφερειακές Ενότητες Χίου, Σάμου και Ικαρίας, που, συσπειρωμένοι, σύσσωμοι στους Συλλόγους τους, αντιστέκονται και αρνούνται να εφαρμόσουν τις αντεργατικές διατάξεις του ν. 4250/2014. 

Τους καλούμε να συνεχίσουν τον αγώνα, να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς και στην ψυχολογική τρομοκρατία. Να αγωνιστούν για την κατάργηση του ν. 4250/2014 και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της Κυβέρνησης και της ΕΕ. 

Στον αγώνα αυτό επιβάλλεται να πάρουν μέρος και όλοι οι εργαζόμενοι της Περιφέρειας και στη Λέσβο και Λήμνο.Ως Λαϊκή Συσπείρωση, όπως πάντα, θα είμαστε αγωνιστικά στο πλευρό τους.

Καλούμε ιδιαίτερα τους Γενικούς Διευθυντές να ακολουθήσουν το παράδειγμα πλήθους συναδέλφων τους σε ολόκληρη την Ελλάδα, να μη δεχτούν, στο όνομα της διατήρησης του αξιώματος, να εφαρμόσουν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», να μετατραπούν σε «σφαγείς» συναδέλφων τους, οικογενειαρχών, στην πλειοψηφία τους.

Να μη συμπράξουν στην παραπέρα αύξηση της ανεργίας, στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και στην παραπέρα υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών. 

Να ανακαλέσουν άμεσα τις αποφάσεις που ήδη έχουν υπογράψει σχετικά με τον «επιμερισμό ποσοστών αξιολόγησης των υπαλλήλων τους ανά κλίμακα βαθμολόγησης για το έτος 2013».

 16/07/2014

Λαϊκή Συσπείρωση 

Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου



Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Συνέδριο ΑΔΕΔΥ: Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες - Θετικό το αποτέλεσμα για το ΠΑΜΕ στις εκλογές

Θετικό ήταν το αποτέλεσμα για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο, στην ψηφοφορία για την ανάδειξη νέου 85μελούς Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ. Ωστόσο, οι αρνητικοί συσχετισμοί δεν άλλαξαν και οι δυνάμεις του ρεφορμισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημόσιων υπαλλήλων εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι. Αν από το συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ δεν αποκλείονταν 21 σωματεία με πάνω από 100 αντιπρόσωπους, πολλοί από τους οποίους καταγράφονται στη δύναμη του ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις θα ήταν τρίτη δύναμη στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ και σημαντικά ενισχυμένες, αφού θα είχαν πάνω από 130 αντιπροσώπους.
Για την ανάδειξη του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ ψήφισαν  694 και βρέθηκαν 693 έγκυρα ψηφοδέλτια (842 και 839 το 2010). 
  • Το ψηφοδέλτιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ πήρε 91 ψήφους και 11 έδρες, από 96 και 10 έδρες το 2010.
  • Η ΠΑΣΚ πήρε 174 ψήφους και 22 έδρες (από 376 και 38). 
  • Η ΔΑΚΕ 154 ψήφους και 19 έδρες (από 236 και 24). 
  • Η «Αυτόνομη Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία» (ΣΥΡΙΖΑ) πήρε 114 ψήφους και 14 έδρες (από 84 και 9). 
  • Οι «Παρεμβάσεις» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) πήραν 68 ψήφους και 8 έδρες (από 43 και 4). 
  • Η «ΕΡΓΑΣ - Ταξική Πορεία» πήρε 8 ψήφους και μία έδρα (από τρεις ψήφους και καμία).
  • Από τις νέες παρατάξεις, η «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» (Μπαλασόπουλος, προέλευσης ΠΑΣΚ) πήρε 63 ψήφους και οκτώ (8) έδρες,
  • η «Ανεξάρτητη Ενωτική» (ο «πυρήνας» της είναι πρώην ΠΑΣΚ) πήρε 8 ψήφους και μία (1) έδρα 
  • το «Δίκτυο» (ΔΗΜΑΡ) πήρε 10 ψήφους και μία (1) έδρα. 
  • Οι υπόλοιπες 3 ψήφοι από τα έγκυρα μοιράστηκαν σε δυο νέες παρατάξεις, που δεν εξέλεξαν έδρα.
Με τις αρχαιρεσίες ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου, που σημαδεύτηκε από τον εκφυλισμό των διαδικασιών από τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Μάλιστα σήμερα η ηγεσία της ΔΑΚΕ, με την ενεργό στήριξη της ηγεσίας της ΠΑΣΚ, απαίτησε να ξανανοίξουν οι κάλπες που είχαν ήδη κλείσει, για να ψηφίσουν μέλη της που είχαν καθυστερήσει! Η ένστασή τους τελικά απορρίφθηκε.
Οι αρχαιρεσίες ξεκίνησαν με την πλειοψηφία της εφορευτικής επιτροπής και το δικαστικό αντιπρόσωπο να μη δέχεται το πρακτικό απόφασης (!) του συνεδρίου που όριζε τη νομιμοποίηση και συμμετοχή στο Συνέδριο μόνο τριών από τους 20 αντιπροσώπους της Ομοσπονδίας Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, λόγω σωρείας παρατυπιών.
Αντιθέτως, δέχθηκε τον αυθαίρετο ισχυρισμό των ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ ότι το Συνέδριο νομιμοποίησε το σύνολο των αντιπροσώπων της συγκεκριμένης Ομοσπονδίας. Ισχυρισμός για τον οποίο δεν υπάρχει σχετικό πρακτικό απόφασης, δεν αποδεικνύεται από τα πρακτικά των εργασιών και δεν υπάρχει καταμετρημένο αποτέλεσμα! Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατέθεσαν ένσταση για αυτή την απόφαση. Επίσης κατέθεσαν ένσταση (έγινε αποδεκτή) για συνταξιούχο που επιχείρησε να ψηφίσει.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ: 
  • Να μην αποκλειστούν τα σωματεία στο χώρο των ΟΤΑ που έδωσαν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους.
  • Τώρα έκτακτο γνήσιο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ. 
  • Τώρα γνήσιο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, η επίθεση που δεχόμαστε από κυβέρνηση, τρόικα και πλουτοκρατία συνεχίζεται αμείωτη.
Σε αυτές τις συνθήκες η ενότητα όλων των κλάδων, όλων των εργαζομένων είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Δεν χωράει κανένας αποκλεισμός, κανενός σωματείου, κανενός συναδέλφου.
Η ενότητα απαιτεί σωματεία οργανωτές της πάλης, που τραβάνε στην οργάνωση και την ευθύνη της πάλης όλους τους εργαζόμενους. 
Που δεν τους διαχωρίζουν σε μόνιμους και συμβασιούχους, σε «συνεταιριστές» και «με μπλοκάκι». Είναι υποχρέωση κάθε Σωματείου που θέλει στοιχειωδώς να εκτελεί τα καθήκοντά του προς τους εργαζόμενους τους οποίους εκπροσωπεί, να δέχεται στις γραμμές του το σύνολο των εργαζομένων, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας.
Οι ΕΛΜΕ, οι Σύλλογοι Δασκάλων και Νηπιαγωγών, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, εδώ και χρόνια, δίνουν πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα, σε όλους τους εκπαιδευτικούς, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, ανεξάρτητα αν είναι μόνιμοι, αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι, εργαζόμενοι μέσω ΕΣΠΑ ή μέσω άλλου προγράμματος. 
Η στάση αυτή υπηρετεί την ενότητα όλων των εκπαιδευτικών που εργάζονται στο δημόσιο σχολείο. Επιβάλλεται άλλωστε από τις ίδιες τις εξελίξεις. Νέες μορφές ελαστικών σχέσεων εργασίας προωθούνται από κυβέρνηση - Ε.Ε. στα πλαίσια του «νέου σχολείου». Ελαστικές εργασιακές σχέσεις που αντικαθιστούν τη μόνιμη και σταθερή εργασία (προσλήψεις μέσω κοινωφελών προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, μέσω ΕΣΠΑ, εργαζόμενοι με μπλοκάκι, πρακτικάριοι κ.ο.κ.). Από τα ίδια λοιπόν τα πράγματα, τις ίδιες τις εξελίξεις, η ισότιμη συμμετοχή όλων των εργαζομένων στο σωματείο, είναι αυτονόητη, επιβεβλημένη.
Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ απέκλεισε από την Ομοσπονδία 18 σωματεία, επειδή έκαναν το αυτονόητο, δηλαδή έδωσαν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους για την εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ (Θεσσαλονίκη 2012).
Η πράξη αυτή της πλειοψηφίας της ΠΟΕ - ΟΤΑ είναι ενέργεια ηθικά και συνδικαλιστικά απαράδεκτη, διαχωρίζει τους εργαζόμενους, αποδυναμώνει τον αγώνα. Πρέπει να ανακληθεί εδώ και τώρα. Ανάμεσα στα άλλα, αλλοιώνει και τους συσχετισμούς στο επερχόμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ.
Καλούμε:
  • Την πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ να προχωρήσει άμεσα σε έκτακτο, γνήσιο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
  • Την ΑΔΕΔΥ, να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα για την πραγματοποίηση ενός γνήσιου συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, χωρίς αποκλεισμούς Ομοσπονδιών, σωματείων και συνδικαλιστών, που έπραξαν το αυτονόητο: έδωσαν ισότιμα συνδικαλιστικά δικαιώματα, δικαίωμα ψήφου και στους συμβασιούχους συναδέλφους. Κάτι δηλαδή που το δικό μας σωματείο πράττει ορθά εδώ και χρόνια.
Όλοι στα συνδικάτα, όλοι στον αγώνα.Ενότητα και πάλη για να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική.














Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου  2013 
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ: 
Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στη 48ωρη απεργία στο Δημόσιο.
Όλοι στη 48ωρη απεργία  στο Δημόσιο 24-25 Σεπτέμβρη.

Να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-πλουτοκρατίας- ΕΕ.
Δεν δεχόμαστε ούτε μία απόλυση, ούτε μία διαθεσιμότητα.

Η συμμετοχή στην 48ωρη απεργία στις 18-19 Σεπτέμβρη έδειξε τις αγωνιστικές διαθέσεις που υπάρχουν στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, για να μετατραπεί η οργή και η αγανάκτηση σε μαζική καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής.
Έχουμε χίλιους δυο λόγους να επιλέξουμε το δρόμο του οργανωμένου, σχεδιασμένου, παρατεταμένου αγώνα. Κι αυτό γιατί η επίθεση δυναμώνει!

Χτυπούν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, υποβαθμίζουν και διαλύουν υπηρεσίες και δομές που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες, όπως η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία, ιδιωτικοποιούν αντικείμενα για να βρουν διέξοδο κερδοφορίας οι επιχειρηματικοί όμιλοι, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να πληρώνουν πιο ακριβά για λιγότερες και πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες.

Από ένα τέτοιο κράτος εχθρικό προς τους εργαζόμενους, αυταρχικό, ταξικό, ένα κράτος που είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου και στενά δεμένο με τους μηχανισμούς της ΕΕ τίποτα θετικό δεν μπορεί να περιμένει για τον εαυτό του ένας δημόσιος υπάλληλος, όπως και όλος ο εργαζόμενος λαός.
Στην ενιαία επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ πρέπει να απαντήσουμε με ενιαία λαϊκή αντεπίθεση, με συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα.
Ενιαία πάλη και όλοι μαζί ενάντια στις απολύσεις, στις ανατροπές των μισθολογικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στο αυταρχικό κράτος της πλουτοκρατίας.
Ενιαία πάλη και όλοι μαζί εργάτες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες, νέοι και νέες για να εμποδίσουμε, να αποτρέψουμε την αντιλαϊκή επίθεση, για μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Για αξιοπρεπείς μισθούς, για μια ζωή με δικαιώματα για μας και τα παιδιά μας, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, απαλλαγμένο από τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ με το λαό αφέντη στον πλούτο που παράγει.
Από τέτοιους αγώνες κι από ένα τέτοιο κίνημα έχουμε ανάγκη σήμερα, ώστε να μπορέσουμε ν’ ασκήσουμε τη μέγιστη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση, να ζορίσουμε κυβέρνηση και πλουτοκρατία και σε συμμαχία με τους άλλους εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε οι αγώνες μας να γίνουν αποτελεσματικοί.
Αυτό το δρόμο, αυτή την προοπτική, αυτή την ενότητα υπηρετεί το ΠΑΜΕ. Κλιμακώνουμε την πάλη. Η προοπτική που δίνουμε στους αγώνες του σήμερα συνδέεται με την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Εννοείται ότι όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε απ’ αυτή την κυβέρνηση τόσο καλύτερα. Το ζήτημα όμως δεν είναι να απαλλαγούμε μόνο από αυτή την κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι να απαλλαγούμε από την αντιλαϊκή πολιτική. Να πέσει η κυβέρνηση και ν’ απαλλαγούμε από την αντιλαϊκή πολιτική σημαίνει πάνω απ’ όλα να απαλλαγούμε από την τρόικα και την ΕΕ, αλλά και από τις πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται και υπηρετούν την πολιτική της ΕΕ, τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, της "υγιούς" επιχειρηματικότητας, της αναγνώρισης του χρέους και των δανειακών συμβάσεων.
Για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας και οι ανάγκες μας, χρειάζεται σύγκρουση με την ΕΕ και την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, χρειάζεται άλλος δρόμος ανάπτυξης. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, είτε βρίσκεται σε φάση κρίσης, είτε σε φάση ανάκαμψης, συντρίβει τα λαϊκά δικαιώματα. Από αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό, καπιταλιστικό σύστημα, από αυτή την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου πρέπει να απαλλαγούμε για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας και τα όνειρα των παιδιών μας.
 
Εδώ βρίσκεται η λύση και η φιλολαϊκή προοπτική. Αυτόν το δρόμο πρέπει να υπηρετήσουν οι αγώνες μας. Στη βάση αυτή πρέπει να ανασυνταχθεί εδώ και τώρα το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
 
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: 
  • Καμιά απόλυση, καμιά διαθεσιμότητα. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους. Αυξήσεις στους μισθούς.
  • Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια για όλους.
  • Καμιά ιδιωτικοποίηση, καμιά εκχώρηση δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και οργανισμών στους άρπαγες των επιχειρηματικών ομίλων.
  • Δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους.΄Οχι στο βούλιαγμα των ασφαλιστικών ταμείων, στη νέα προκλητική μείωση των εργοδοτικών εισφορών, στην κατάργηση των επικουρικών ταμείων, στη νέα μείωση των συντάξεων και του ΕΠΑΦΑΞ. Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και επιστροφή των λεηλατημένων  από τα αποθεματικά των Ταμείων.
  • Κανένας πλειστηριασμούς στη λαϊκή κατοικία. Όλοι μαζί για να μην πάρουν οι τράπεζες τα σπίτια μας. ΟΧΙ στη φοροληστεία και σε όλα τα χαράτσια.
  • Να φορολογηθεί στο 45% το μεγάλο κεφάλαιο.  

Τρίτη, 27 Αυγούστου 2013 
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

  • Εκφυλιστική τακτική από την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ 
  • Αποφασίζει κινητοποιήσεις το βράδυ για να γίνουν το πρωί.

Την απόφαση να κηρύξει 4ωρη στάση εργασίας στις 29 Αυγούστου (11.00 - λήξη ωραρίου) πήρε χτες το μεσημέρι η πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής (Ε.Ε.) της ΑΔΕΔΥ.  Η στάση εντάσσεται στις αντιδράσεις ενάντια στη διαθεσιμότητα. 

Η απόφαση λήφθηκε κυριολεκτικά στο πόδι από τις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίες αρχικά επιχείρησαν να «κηρύξουν» 24ωρη απεργία χωρίς καν να συνεδριάσει η Ε.Ε.! Πριν τη συνεδρίαση της Ε.Ε. έγινε σύσκεψη με τις Ομοσπονδίες - μέλη της ΑΔΕΔΥ. Σε αυτή, οι ίδιες δυνάμεις, μαζί και αυτές που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρόβαλλαν ως μοναδικό αίτημα το «όχι στις απολύσεις».

Ο Αλ. Αρβανιτίδης μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ - εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο δήλωσε σχετικά: 
«Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη φάση αυτή πρότειναν απεργία σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου, κοινή δράση με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και όχι μόνο για ένα αίτημα, όχι μόνο ενάντια στις απολύσεις, αλλά ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. 

Πρότειναν κλιμάκωση των αγώνων, μέχρι την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την απαλλαγή του λαού από την εκμεταλλευτική εξουσία των μονοπωλίων.

Στη βάση αυτή, πρότειναν άμεσα γενικές συνελεύσεις στα σωματεία και η απεργία να εξαγγελθεί σε ημερομηνία που να δίνει τον αυτονόητο και εύλογο χρόνο, ώστε να προετοιμαστεί, να οργανωθεί στους τόπους δουλειάς στις υπηρεσίες. 

Ταυτόχρονα, πρότειναν χωρίς καμιά καθυστέρηση ακόμα και απεργία διαρκείας εκεί που φαίνονται ότι συγκεντρώνονται οι προϋποθέσεις, υπάρχουν διαθέσεις, μπαίνουν μπροστά οι εργαζόμενοι, όπως στους διοικητικούς υπαλλήλους στα ΑΕΙ, σε κάποια υπουργεία.

Αντί αυτού, η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε την πραγματοποίηση στάσης εργασίας, στις αμέσως επόμενες 48 ώρες, για την Πέμπτη 29 Αυγούστου.

'Εχουμε υποχρέωση να καταγγείλουμε αυτήν την πρακτική σε όλους τους συναδέλφους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει τέτοιο ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Δεν είναι η πρώτη φορά που εξαγγέλλει στην κυριολεξία κινητοποιήσεις το βράδυ, για να γίνουν το πρωί και μάλιστα με ένα απλό δελτίο Τύπου.

Εξαγγέλλουν απεργίες, για τις οποίες οι εργαζόμενοι καλά - καλά δε θα προλάβουν να μάθουν για το πότε θα γίνει. Αντικειμενικά, μαζί με την εξαγγελία της απεργίας ταυτόχρονα την υπονομεύουν. Ενώ την ίδια στιγμή, όχι λίγα συνδικαλιστικά τους στελέχη είναι απεργοσπάστες. Καρφί δεν τους καίγεται αν με αυτό τον τρόπο τσακίζουν το κίνημα, τη μαζικότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Ντόρος να γίνεται...»

Δευτέρα, 5 Αυγούστου 2013 

ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ 

Δεν κάνουμε βήμα πίσω από την απαίτησή μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για να μην προχωρήσουν οι απολύσεις

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ επιταχύνει και κλιμακώνει την αντεργατική της επίθεση. Τσακίζει εργατικά – λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Με τις καταργήσεις – συγχωνεύσεις δημοσίων φορέων και οργανισμών, τις καταργήσεις οργανικών θέσεων και  ειδικοτήτων, με τις διαθεσιμότητες – απολύσεις σφυροκοπεί αδιάκοπα το δικαίωμα των εργαζομένων στη σταθερή δουλειά, υποβαθμίζει και διαλύει υπηρεσίες και δομές, που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες, υποχρεώνει τους εργαζόμενους να πληρώνουν πιο ακριβά για αυτές τις υπηρεσίες. Η «μοριοδότηση» που παρουσίασε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης αποτελεί το όχημα για τις διαθεσιμότητες-απολύσεις.


Οι εξελίξεις δείχνουν ότι τα μέτρα αυτά αφορούν όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από χώρο δουλειάς και υπηρεσία, ανεξάρτητα από κλάδο και ειδικότητα, ανεξάρτητα από  τρόπο πρόσληψης και προσόντα. Αυτά που λένε κυβερνητικοί παράγοντες περί «σκληρού ΑΣΕΠ», «…περί μπροστινής πόρτας», αποτελούν φτηνά κόλπα ενίσχυσης του «διαίρει και βασίλευε» των εργαζομένων.  


Εξάλλου το χτύπημα της σταθερής δουλειάς, η ενίσχυση των ελαστικών μορφών εργασίας και το φτήνεμα της εργατικής δύναμης αποτελούν τους κοινούς στόχους τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και του ΔΝΤ, αποτελούν τα σημεία που συναντώνται τα διάφορα μοντέλα καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα διάφορα μείγματα της αστικής διαχείρισης του συστήματος.
           Όλοι τους θεωρούν αδιαπραγμάτευτες τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, τις  μεταρρυθμίσεις στο αστικό κράτος. Τα τελεσίγραφα και οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ επιβεβαιώνουν την αποφασιστικότητα του κεφαλαίου να θυσιαστεί ο λαός για την στήριξη και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. 

Σ’ αυτή την αποφασιστικότητα κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ απάντησε με μια απεργία, χωρίς κανένα περιθώριο οργάνωσης. Αντικειμενικά υπονόμευσε αυτό το ίδιο το δικαίωμα της απεργίας. Οι παρατάξεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού  των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ) συμβιβάστηκαν και πάλι με τον εύκολο δρόμο της προκήρυξης μιας απεργίας, ίσα-ίσα για να φαίνεται ότι κάτι κάνουν… Ταυτόχρονα οι τοποθετήσεις μιας σειράς στελεχών τους σε Συλλόγους και Ομοσπονδίες, που ζητούν την «εξαίρεση» της υπηρεσίας τους ή του κλάδου τους από τις διαθεσιμότητες, και άλλων που δηλώνουν ότι δεν «τους πιάνει» το μέτρο..., αποδυναμώνουν τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις υπάρχουν.

            Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου πρέπει να απαντηθεί με ενιαίο μέτωπο από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.  Δεν κάνουμε βήμα πίσω από την απαίτησή μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για να μην προχωρήσουν οι απολύσεις. Δεν την εκχωρούμε στα δικηγορικά γραφεία, ούτε σε ψεύτικους προστάτες και σωτήρες των εργαζομένων.
  • Οργανώνουμε τη δράση μας μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις και συγκεντρώσεις κατά χώρο δουλειάς και υπηρεσία.
  • Συζητάμε, αποφασίζουμε, παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Απομονώνουμε τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που αποδεικνύεται ο πιο πολύτιμος σύμμαχος του κεφαλαίου και στην κρίση. 
  • Προχωράμε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας, ψηφίσματα, κινητοποιήσεις. 
  • Συντονίζουμε τη δράση μας με άλλους εργαζόμενους που χτυπιούνται, με άλλα λαϊκά στρώματα που στενάζουν, αλλά έχουν τη διάθεση να αντισταθούν στη καπιταλιστική βαρβαρότητα.
  •  Δεν το βάζουμε κάτω.  «Δεν χαλαρώνουμε». Συνεχίζουμε με πυξίδα τον αγώνα όχι μόνο ενάντια στον κυβερνητικό διαχειριστή και τα μνημόνια αλλά και ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, που τα γεννούν. -                                           

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου