Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Τα παρακάτω δημοσιεύτηκαν πριν από ένα χρόνο (16/9/2012) στην εφημερίδα «Καθημερινή», σε άρθρο υπό τον τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», και φέρουν την υπογραφή του Στ. Κασιμάτη. Έγραφε τότε ο εν λόγω κύριος:
«Όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει - και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη - ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (...).
Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν (...).
Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα "λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών "ιεράς αγανακτήσεως" και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη (...).
Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι!
Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει το δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου. Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει (...)».
Φέτος, πάλι στην εφημερίδα «Καθημερινή» (13/9/2013), ανήμερα της επίθεσης των χρυσαυγιτών κατά μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα και λίγα 24ωρα πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, σε άρθρο που υπέγραψε ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, μεταξύ άλλων δημοσιεύτηκαν και τα ακόλουθα:
«Ο σημερινός χώρος των εθνικιστών και άλλων πολιτών που αναδεικνύουν, δημοσκοπικώς, τη Χ.Α. σε ρυθμιστικό παράγοντα, εύκολα θα συμπαραταχθεί σε μια Συντηρητική Συμμαχία, εγκαταλείποντας ορισμένες ακραία αποτρόπαιες συμπεριφορές (...). Σε τελευταία ανάλυση, ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή!».
Με αφορμή εκείνο το πρώτο άρθρο τονίζαμε, και σήμερα με αφορμή το δεύτερο, στο φόντο δε των γνωστών γεγονότων, επαναλαμβάνουμε:
α) Οταν η αντιδραστική, η ανιστόρητη και αντικειμενικά «φιλοναζιστική» θεωρία περί «άκρων» και περί «μαύρης και κόκκινης βίας» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στα ΜΜΕ του αστικού κόσμου, αυτό σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει πλέον κεντρική θέση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με ό,τι αυτό κυοφορεί - στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών.
Ταγοί αυτού του κράτους (του κράτους των κεφαλαιοκρατών) είναι εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα που τάσσονταν πρόσφατα υπέρ της «συνεννόησης» με τη Χρυσή Αυγή. Στελέχη των ΜΜΕ των κεφαλαιοκρατών είναι που (μέσα από τα ΜΜΕ των κεφαλαιοκρατών) διακινούν την ιδέα της συγκυβέρνησης με μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή. Πολιτικοί ταγοί και μάλιστα με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε αυτό το κράτος (το κράτος των κεφαλαιοκρατών) είναι που, προ διετίας, άνοιξαν την πόρτα της συγκυβέρνησης σε φορέα των φασιστικών και εθνικιστικών «ιδεών». Τώρα μαθαίνουμε και ότι «ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή»...
β) Τόσο οι συντάκτες των παραπάνω άρθρων, όσο και οι καθημερινοί πολιτικοί διακινητές της θεωρίας της «βίας των άκρων», δεν είναι αφελείς. Δεν εμφορούνται από κάποια λαθεμένη, έστω, εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση.
Στην περίπτωσή τους έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με το ναζισμό!
Εκείνοι που μονίμως προσπαθούν να ξεστρατίσουν τη λαϊκή οργή και να τη μετατρέψουν σε λίπασμα των μαύρων σχεδιασμών τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι που όταν η λαϊκή οργή μετασχηματίζεται σε μαζική λαϊκή πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την εμφανίζουν σαν «συγκοινωνούν δοχείο» με τη ναζιστική βία!
Προσπαθούν, τελικά, να «νομιμοποιήσουν» το ναζισμό (το βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), παρομοιάζοντάς τον με τη λαϊκή αντίδραση ωσάν να έχει ή να είχε ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) ο ταξικός, μαζικός, εργατικός, οργανωμένος και πειθαρχημένος αγώνας με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας.
γ) Οι προσπάθειες να καλλιεργηθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία», δεν είναι καινούργια. Αν ξύσει κανείς τη σκουριά αυτής της πολυκαιρισμένης προστυχιάς θα θυμηθεί, για παράδειγμα, τη θεωρία της εποχής των γερμανοτσολιάδων.
Τότε που οι «Τσολάκογλου» κατηγορούσαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ επειδή έκαναν Αντίσταση. Τότε που οι «Τσολάκογλου» ζητούσαν να σταματήσει η Αντίσταση, αφού, όπως έλεγαν, προκαλούσε - η Αντίσταση - τα αντίποινα των Γερμανών, δηλαδή τις θηριωδίες των ναζί. Θηριωδίες για τις οποίες, σύμφωνα με τους «Τσολάκογλου», υπεύθυνοι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, επειδή έκαναν Αντίσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου